کبوتر حرم

بِسم الله الرَّحمن الرَّحیم

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا المرتضی

ای هشتمین خورشید ولایت، خدا را سپاس می گویم که به من توفیق نوشتن و پرداختن به سیره ی مبارک شما را بخشید. ای ضامن آهو از شما می خواهم تا در این راه ضامن من نیز باشید.

یا غریب الغربا می دانم که در میان عاشقانتان روی سیاه تر از من نیست اما دلم به این خوش است که اگر کبوتر حرمتان نه ولی نویسنده ی وبلاگی مزین به نام زیبای کبوتر حرمتان هستم.

زائری   بارانی ام    ،  آقا  به  دادم  می رسی؟/بی پناهم خسته ام ، تنها ، به دادم می رسی؟
گر  چه   آهو   نیستم   اما   پر   از    دلتنگی ام/ضامن   چشمان   آهوها  ، به   دادم  می رسی؟
از   کبوترها   که   می پرسم  نشانم    می دهند /گنبد و   گلدسته هایت  را ،  به  دادم می رسی؟ 
ماهی     افتاده   بر   خاکم    لبالب     تشنگی /پهنه    آبی ترین    دریا  ،  به   دادم   می رسی؟
ماه    نورانی   شب های    سیاه    عمر    من/ماه من  ، ای  ماه  من ،   آیا به دادم می رسی؟
من   دخیل  التماسم  را به   چشمت   بسته ام/هشتمین    دردانه    زهرا   ، به دادم  می رسی؟
باز    هم   مشهد ،   مسافرها  ، هیاهوی   حرم/یک   نفر    فریاد   زد  :     آقا به دادم می رسی؟ 

ای امام رئوف از دور سلام به امید این که کبوتر حرم سلام من و  تمام عاشقانتان را به بارگاه مطهرتان برساند. 

آقا انشاءالله که از من بپذیرید و به من توفیق کبوتر حرمتان بودن را در دیاری دور تر از بهشتتان بدهید.